52. Dzieci kochają Unię, Unia kocha dzieci.

"Nowa dyrektywa unijna przestrzega m.in. przed obdarowywaniem dzieci balonami, papierowymi rozwijanymi trąbkami i misiami, których nie można prać.
Dzieci, które nie ukończyły 8 lat mogą teraz dmuchać w balony tylko pod okiem rodziców, a rozwijane gwizdki będą dozwolone dopiero od 15. roku życia. Jak tłumaczą unijni urzędnicy, ustnikiem można się udławić, a balon, pękając, wystraszy dziecko.Natomiast misie i inne pluszaki muszą być zrobione z takich materiałów, by można je było prać. Te wypchane trocinami zostały uznane przez urzędników UE za prawdziwe bomby biologiczne."

źródło: Rzeczpospolita

Gdy czytam coś takiego w gazecie w pierwszej chwili zastanawiam się czy śmiać się czy płakać. Na wszelki wypadek robię najpierw jedno, potem drugie. A w końcu zaczynam się zastanawiając kim był ten geniusz, który coś takiego wymyślił? I natychmiast poprawiam się - nie geniusz a geniusze. W końcu potrzeba pewnie całego sztabu najtęższych myślicieli Starego Kontynentu by wyjść do ludzi z takimi rewelacjami w okolicznościach innych niż jakaś międzynarodowa scena kabaretowa. A przecież ci panowie się wcale nie śmieją. Są śmiertelnie poważni, przekonani do swojej racji i do tego, że czynią Europę lepszą.

Kwestię tych "rozwijanych gwizdków", trąbek, czy jakby to nazwać jestem jeszcze w stanie zrozumieć. Można połknąć - zgadzam się. Domyślam się, że to trochę inna kwestia niż w przypadku chociażby zabawek z drobnymi elementami, które mogą zostać połknięte, a przez to są niedozwolone dla dzieci poniżej trzeciego roku życia. Z gwizdkiem jest inaczej, jest przeznaczony do tego, by wkładać go w usta. Przy nabieraniu powietrza zaś można go niby połknąć. Nigdy chyba nie słyszałem o podobnym przypadku, ale powiedzmy, że przyjmuję to na wiarę. Jeśli jednak taki czternastolatek może się udławić gwizdkiem, to co z osiemnastolatkiem? A trzydziestolatek? Są równie narażeni! Chwila nieuwagi, za mocno zaczerpnięty oddech i tragedia gotowa. Ktoś powie "dorośli się nie bawią takimi gwizdkami". No to problem rozwiązany - trzeba zakazać produkcji w ogóle i spokój. Młodocianych przestępców nie będzie kusiło by sięgnąć po zakazaną rozrywkę.

Trocinowe misie jako siedlisko bakterii? Jasne. Ja osobiście miałem już miśki pluszowe, ale nie tarzałem się z nimi w błocie więc nie wymagały jakiegoś częstego prania, jeśli w ogóle. Pokolenia wcześniej zaś bawiono się miśkami z trocinami w swych szmacianych wnętrzach i nikomu nie przyszło do głowy, że to niebezpieczne. Wyobrażacie sobie, może dawno zmarli krewni odeszli, bo mieli misie z trocin? To byłby niezły materiał na jakąś mroczną powieść lub film. Główny bohater przez cały czas trwania utworu próbuje dociec jak zginął młodszy brat jego pradziadka, a na koniec okazuje się, że to sprawka Złego Trocinowego Misia. Prawie jak Laleczka Chucky.

 

Poważnie jednak. Czyżby znowu do głosu dochodzili ludzie twierdzący, że dzieci trzeba trzymać pod kloszem z dala od zarazków, wirusów, bakterii i w ogóle wszystkiego? Bywali i pewnie nadal bywają tacy nadopiekuńczy rodzice. Najchętniej nie dopuszczaliby do dziecka nikogo, filtrowali mu wodę i powietrze, trzymali w szpitalnej izolatce przez cały rok albo i więcej. A później wyprowadzają takie dziecko na spacer do parku i zaraża się pierwszym lepszym ,niegroźnym z pozoru przeziębieniem. I kończy się w najlepszym wypadku szpitalem. Bo izolowany organizm nie ma pojęcia co to przeziębienie, co z nim zrobić, jak walczyć. Tacy super-rodzice chcą oczywiście bardzo dobrze, ale w rzeczywistości wyrządzają dziecku bardzo wielką krzywdę... Pomyślcie jak wychowywały się dzieci kiedyś, zwłaszcza na wsi. Nie było takich warunków sanitarnych, jednorazowych pieluch. Zabawki, jeśli jakieś były, nie spełniały żadnych z dzisiejszych norm unijnych. Dzieciaki raczkowały radośnie po podwórkach oblizując nieraz palce upaprane w piasku, błocie, czy po czym tam akurat wędrowały. Nikt się z nimi nie cackał. I co? I zwykle wyrastali na silnych ludzi, którzy potrafili się długo cieszyć zdrowiem przeżywając spokojnie dziewięćdziesiątkę.

No i coś co jest absolutnym szczytem... sam nie wiem czego. Wyobraźni? Dmuchania na zimne? Chyba należy już mówić o dmuchaniu na lodowiec. Okazuje się bowiem, że balonik, który pęknie stanowi problem. Straszne! Też odczuwacie do dzisiaj traumę po tym, jak w dzieciństwie pękł nadmuchiwany przez Was balonik? Chodziliście później z rodzicami do psychologa? To z pewnością jedna z największych tragedii jaka może spotkać małe dziecko, poza głodem, ogólnym ubóstwem, patologią w rodzinie, kłótniami, rozwodem, czy w skrajnych przypadkach jakimś rodzajem znęcania się. Też myślę, że to balonikami powinniśmy się zająć w pierwszej kolejności.

Wiem, że statystyka jest pewnym rodzajem kłamstwa, ale w tej sytuacji chciałbym zobaczyć jakieś dane. jakieś zestawienia, na podstawie których pojawiła się taka dyrektywa. Naprawdę jestem ciekaw ile dzieci rocznie ginie z powodu połknięcie gwizdka. Ile z ich umiera na skutek choroby, której zarazki zagnieździły się w misiu? Wreszcie - ile moczy się w nocy z powodu pękniętego balonika? Dla porównania dodałbym jeszcze coś innego. Na przykład: ile dzieci rocznie tonie podczas kąpieli w wanience, lub przechodzi wstrząs psychiczny bo mama kupiła wafelki bez polewy czekoladowej? A jeśli się okaże, że mamy tu do czynienia z porównywalnymi wartościami to czy Unia zakaże kąpać dzieci, albo sprzedawać im ciastka bez polewy? 

Jeszcze taka ogólna refleksja odnośnie unijnych dyrektyw, nakazów i zakazów. Wiadomo przecież, że nie jest to ani pierwsza ani ostatnia tego typu inicjatywa i bardzo często wydają się one dość kontrowersyjne. Stare porzekadło mówi jednak "jak nie wiadomo o co chodzi to chodzi o pieniądze". Najczęściej jakaś grupa ludzi ma interes w tym, by czegoś zakazano, lub w pewien sposób unormowano. Pamiętacie jak unijni eksperci postanowili ustalić jedynie słuszny sposób zakrzywienia banana? Dziwnym zbiegiem okoliczności takie właśnie banany pochodziły z jednego tylko miejsca - z byłych kolonii francuskich. Teraz też znajdzie się ktoś, kogo nowa dyrektywa ucieszy. Producenci "zdrowych" miśków, które można spokojnie prać zacierają ręce. A może znajdzie się i producent gwizdków, które nie sposób połknąć, lub baloników, których nie da się "pęknąć"? Poczekamy, zobaczymy...